Το σχολείο της καρδιάς μου!

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύθηκε : 28 Απριλίου 2021

Τι κι αν τελειώνω το δημοτικό σε λίγο καιρό, δεν θα ξεχάσω ποτέ το σχολειάκι μου, ελπίζω να με θυμάται και αυτό!

Τον τελευταίο αρκετό καιρό που τα σχολεία είναι κλειστά, έχει τύχει να περάσω κάποιες φορές από έξω από το σχολειάκι μου, το 4ο Δημοτικό Νέα Σμύρνης που συστεγάζεται με τον Αγ. Ανδρέα και είναι μία πολύ στενάχωρη εικόνα, να το βλέπω χωρίς εμάς! Ειδικά όταν το έχεις συνηθίσει γεμάτο από παιδιά και χαρά!

Με μεγάλη μου έκπληξη, είδα λοιπόν, κάποιους εθελοντές γονείς, μαζί με την κυρία Φραντζέσκα που είναι η πρόεδρος του συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων, αλλά πάνω από όλα φίλη μας, δασκάλες & δασκάλους, τις διευθύντριες μας κυρία Μαντζαβράκου & κυρία Ανέστη, να έχουν πάρει μία πολύ όμορφη πρωτοβουλία! Να ομορφύνουν το σχολείο μας, ζωγραφίζοντας τους τοίχους του!!!

Ήταν σε κάθε τοίχο ένα δύο άτομα, με μάσκες, με γάντια, στα εσωτερικά προαύλια του σχολείου και ζωγράφιζαν!

Έτσι μου ήρθε μία πολύ καλή ιδέα και σκέφτηκα να συνεισφέρω και εγώ στο σχολείο μου με κάποιον τρόπο ώστε να το θυμάμαι και εγώ, αλλά να με "θυμάται" και εκείνο!!!:)

Μια από τις προηγούμενες μέρες, την προπερασμένη Κυριακή 18 Απριλίου, που ήξερα ότι θα είναι εκεί η κυρία Ανθή, την επισκέφθηκα μαζί με την μαμά μου! Είναι η διευθύντρια του σχολείου μας, μα είναι και δασκάλα μου στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, την αγαπάω πάρα πολύ γιατί παρότι είναι διευθύντρια, είναι πολύ κοντά μας, δυναμική και μοντέρνα! Την ρώτησα αν θα μπορούσα να αναλάβω να ζωγραφίσω έναν τοίχο!!! Της εξήγησα τι είχα σκεφτεί, της παρουσίασα τα προσχέδια μου και από που είχα εμπνευστεί και ενθουσιάστηκε πάρα πολύ, πράγμα που μου έδωσε θάρρος να τα καταφέρω να το πραγματοποιήσω!!!

Μας παραχώρησε έναν τοίχο 2,5μ. επί 3μ … αυτός έγινε ο καμβάς μας! Ακούγεται πολύ μεγάλο project αλλά δεν θα το υλοποιούσα μόνη μου, δεν θα είχε τόσο μεγάλη αξία για μένα, αλλά μαζί με την αγαπημένη μου παρέα!

Εμπνεύστηκα από το έργο Italo Calvino τις "Αόρατες πόλεις" συγκεκριμένα από την "Octavia", δεν είναι η πρώτη φορά καθώς έχω κάνει μία ζωγραφιά ήδη, θα σας πρότεινα να πάτε να τη δείτε υπάρχει και άρθρο ανάλογο μαζί με την δική μου "Αόρατη Αραχνοΰφαντη Πόλη" και σκέφτηκα να ζωγραφίσω ένα ιπτάμενο σχολείο που αιωρείται ανάμεσα σε δύο βουνά χρησιμοποιώντας και λίγη έμπνευση από την τεχνική Τσίκι Τσίκι του Αλέξη Ακριθάκη σε αυτά, τον οποίο θαυμάζω και έχω δει έργα του, για να μην είναι μονότονα. Επίσης από το σχολείο υπάρχουν και ιπτάμενες αιωρούμενες νησίδες που είναι τα σπίτια των παιδιών του σχολείου μας και αερόσκαλες που μέσω αυτών μεταφέρονται από τη μία νησίδα στην άλλη! Να λοιπόν το "Αόρατο Αγαπησιάρικο Σχολείο μου"

Μπορεί το σχολείο μας να "δείχνει" αυτή την covid εποχή ότι αιωρείται, μα οι ρίζες του είναι η αγάπη στις καρδιές μας!

Με αυτό το έργο θέλω να δείξω ότι και αυτή τη δύσκολη περίοδο με την Πανδημία υπάρχει μία αόρατη σύνδεση μεταξύ μας!!! Μεταξύ των συμμαθητών μου, των δασκάλων, του σχολείου μας! Αυτή τη σύνδεση, άλλη την είπαν webex, εγώ την λέω αγάπη, για αυτό στο έργο και οι καρδιές!

Όπως είπα και πριν αυτή η ιδέα ενθουσίασε την διευθύντρια μας κυρία Ανθή, που χωρίς δεύτερη σκέψη, το συζήτησε με όλους όσους έπρεπε να το συναποφασίσει και μας "έδωσε" έναν τοίχο για να τον ζωγραφίσουμε!!! Περίμενα να τελειώσουν οι μέρες των μαθημάτων μέσω webex γιατί ήθελα να αφιερωθώ όσες ώρες χρειαστεί, χωρίς άγχος!

Με χαρά λοιπόν σας λέω ότι την Κυριακή 25 Απριλίου, πρωί πρωί, έφτασα στο σχολείο και άρχισα να φτιάχνω με μολύβι το προσχέδιο, άρχισε το ζωγράφισμα και το βάψιμο!!! Την πρώτη μέρα ζωγράφισα τα δύο βουνά αριστερά και δεξιά, έπειτα την νησίδα, το σχολείο και όλοι μαζί αρχίσαμε να ζωντανεύουμε τον τοίχο, δίνοντας του χρώμα, παρέα με τους κολλητούς μου!

Έφτιαξα τα χρώματα όλα χρησιμοποιώντας μόνο τα βασικά, κόκκινο, κίτρινο και μπλε, καθώς και συμπληρωματικά άσπρο και μαύρο για να φτιάξω αποχρώσεις! Τη δεύτερη μέρα ζωγράφισα τις μικρότερες νησίδες και τον ήλιο και βάψαμε όλοι μαζί το φόντο του ουρανού, με πινέλα κάναμε "κοψίματα" και με ρολάκι την μεγάλη επιφάνεια! Την τρίτη μέρα χρωματίζαμε τις λεπτομέρειες, με τις αερόσκαλες !!!

Υπήρξαν μικρές αναποδιές, όμως ο μπαμπάς μου έδωσε τη λύση, άλλωστε μπαμπάδες είναι εδώ για να βοηθούν να ξεπεραστούν τα προβλήματα! χαχαχαχαχα!!! Τίποτα δεν θα ήταν ικανό να μας εμποδίσει!!!

Άλλωστε στο σχολείο μας έχουμε μόνο positive vibes!

Παρότι ήμασταν όλες τις ώρες μόνοι μας στο προαύλιο με την μαμά μου, χωρίς την ενέργεια όλων των παιδιών να κατακλύζει το κτήριο, παρότι ήμασταν όλη την ώρα με μάσκες, περάσαμε υπέροχα και αυτό έχει σημασία! Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους μου, τη Λυδία, τον Γιώργο και την Αλεξάνδρα, ή καλύτερα την Αλεξάνδρα τον Γιώργο και την Λυδία, ή μήπως καλύτερα τον Γιώργο, την Αλεξάνδρα και την Λυδία, όπου με στήριξαν, με βοήθησαν, όπως όλα αυτά τα χρόνια ο ένας τον άλλο, σε αυτό το τόσο όμορφο project που υλοποιήσαμε και οι 4 μαζί!

Σήμερα, τώρα που γράφω όλα αυτά, θέλω να το αφιερώσουμε, το έργο αυτό, στον φίλο μας τον Πολύβιο, ο όποιος για οικογενειακούς λόγους δεν μπορούσε να παραβρεθεί μαζί μας και έτσι δεν ήμασταν όλη η Π.Α.Γ.Ε.Λ!!!! Μου έλειπε πολύ!

Γιώργο, σε ευχαριστώ που έβαψες τόσα κομματάκια στα βουνά, που ήσουν τόσο υπομονετικός και χαίρομαι που ανακαλύψαμε το ότι σου αρέσει τόσο πολύ να χρωματίζεις κομματάκια!!!!
Ελισάβετ, εύχομαι για μένα και στο γυμνάσιο που θα βρεθώ, να είναι αυτό που θέλω, αυτό που μου ταιριάζει, ένα αγαπησιάρικο περιβάλλον όπως ήταν όλα αυτά τα χρόνια το Δημοτικό, το σχολείο μου, με τους δασκάλους του, τα παιδιά και όλους όσους γνώρισα αυτά τα χρόνια!
Λυδία, σε ευχαριστώ που ακούσαμε όλο το playlist της Ariana Grande, που ήσουν τόσο υποστηρικτική, τόσο ενθαρρυντική!!!
Αλεξάνδρα, χαίρομαι που ήσουν τόσο δραστήρια, ζωγράφος, με τόοοοσο σταθερό χέρι!
Όπως βλέπετε και από τα αρχικά των ονομάτων μας… η προτροπή μας φωνάζει, η ζωή είναι μικρή για βαρεμάρα, αξιοποίησε κάθε στιγμή και…. ΓΕΛΑ!!! Γίνε δημιουργικός, ζωγράφισε, τραγούδα, παίξε ρόλους, αυτοσχεδίασε, παίξε μουσική, χόρεψε, διάβασε ποίηση, ένα βιβλίο, γέλααααα!!!

Τις 3 αυτές μέρες στο σχολείο μας, που πολύ μου έχει λείψει, είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε και την δασκάλα των εικαστικών μας, η κυρία Δήμητρα ήρθε να ζωγραφίσει ένα υπέροχο δέντρο, που θα του δώσουν χρώμα στα κλαδιά του, όλα τα παιδιά της Στ, αφήνοντας το εικαστικό τους αποτύπωμα, όταν με το καλό επιστρέψουμε στα μαθήματα μας! Της άρεσε το έργο, αν και ήταν σε πολύ αρχικό στάδιο και περιμένω πως και πως να το δει ολοκληρωμένο!

Ευχαριστώ πάρα πολύ την Φραντζέσκα, γιατί είναι πάντα δίπλα μας σε ότι θέλουμε για το καλό του σχολείου μας! Παρούσα συνεχώς, ρώταγε ασταμάτητα τι θέλουμε να μας φέρει, χυμούς, γλυκά, λιχουδιές, μα πάνω από όλα μπόλικη αγάπη!

Ευχαριστώ τέλος τη μαμά μου και το μπαμπά μου που είναι η καλύτερη μανούλα και ο καλύτερος νερατζοκαθαριστής, μπαμπάκας του κόσμου και είναι πάντα δίπλα μου! Έτσι δε λένε στα όσκαρ!? Χαχαχαχαχαχα!

Καλή Μεγάλη Βδομάδα σε όλους και εύχομαι γρήγορα στο σχολείο μας!!!

Υ.Γ. Κυρία Ανθή, δάσκαλοι μου αγαπημένοι, Φραντζέσκα, μπορεί να τελειώνω φέτος το δημοτικό, όμως το σχολειακι μας, το 4ο Δημοτικό, είστε εσείς, εμείς τα παιδιά, αυτά που φεύγουμε και αυτά που θα έρθουν! Ένα κομμάτι της καρδιάς μου θα φωλιάζει πάντα σε αυτά τα προαύλια, σε αυτούς τους διαδρόμους, σε αυτές τις τάξεις... και πάντα θα είμαι δίπλα σας και θα σας νιώθω δίπλα μου! Κι όσο κι αν φεύγω, όσο κι αν μεγαλώνω, θα επιστρέφω συχνά! Εύχομαι να καταφέρω να περάσω στο γυμνάσιο που θέλω και να το ζήσω!
Σας αγαπώ πολύ!
Η Μαθήτρια σας Ελισάβετ